Wróg Publiczny - My life, my fight

Bengi

Na początek chciałbym przytoczyć kilka słów o historii tego legendarnego zespołu. Kapela powstała w Zielonej Górze w 1993 po śmierci przyjaciela, wtedy Bobas (drums) i Tuba (vocal) napisali kawalek „Bogowie umierają młodo”. Do składu doszedł Kita GK (bass), a na drugiej gitarze Bigos. Po kilku miesiącach odszedł Bigos i na jego miejsce wskoczył Pele.

W tym składzie Wróg Publiczny grał do połowy 1994 r., zaliczając kilka koncertów, po czym kapela rozpada się. Chłopaki spotykają się po 11 latach, aby wydać profesjonalnie nagrany materiał – „My life, my fight”

Musze przyznać, że płyta bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Na krążku znajdziemy 8 utworów o bardzo różnym przesłaniu. Jeden z moich ulubionych utworów to „Belfast” (piosenka o tytułowym mieście w Irlandii i zamieszkach wywołanych tam przez IRA) oraz Skinheads OK (piosenka typowow Oi!-owa z domieszką nacjonalizmu). Na płycie znajdziemy także bardzo osobistą piosenkę skierowana do zmarłego przyjaciela („Bogowie umierają młodo”). Doskonałe przesłanie niesie również piosenka "Polska" ("..ja jestem dumny, że w żyłach płynie Polska krew..", "..fałszywa demokracja, zakłama wolność, w imię obcych interesów nie ma dla nas miejsca..").

Cały materiał mocno nakreślony nacjonalistycznym przesłaniem, co dodaje doskonałego zabarwienia. Płytę kierowałbym do Skinheadów o poglądach nacjonalistycznych, bo takie poglądy prezentowane są właśnie na krążku. Materiał nie dla frajerów, co pokazuje już sama okładka!